ԻՐԻԿՆԱՅԻՆ ԵՐԵՎԱՆ

Ալեքսանդր Աճեմյան

Երեկոն է երբ իջնում,

Գրկում մով այգին,

Ջահելներն են միշտ շրջում,

Երգը շուրթերին:

Կրկ.

Աստղերից էլ վառ,

Արևից անմար,

Դա մեր սերն է,

Մեր հույզերն են,

Մեր ուղին պայծառ:

Ուռիներն են կապտաշոր,

Երգը լուռ լսում,

Բարդիներն են մեղմօրոր,

Երգի հետ նազում:

Կրկ.

Աստղերից էլ վառ,

Արևից անմար,

Դա մեր սերն է,

Մեր հույզերն են,

Մեր ուղին պայծառ:

Ու թռչում է երգը մեր,

Մտնում բակ ու տուն,

Ծածանում սիրո հույսեր,

Ամեն մի սրտում:

Կրկ.