| Ռ. Հախվերդյան Ինչ զով գիշեր է, մեկն ինձ հիշել է, Նա ինձ հուշել է անհիշերլին Նա է իմ հույսը, անտարակույսը, Նա է իմ լույսը մութ գիշերին: Նա ով եկել էր կյանքս բեկել էր, Բախտս թեքել էր ինքն իր բախտին, Բայց արդեն ուշ է, հուշը մշուշ է Սերը քնքուշ էր կեսգիշերին: Ներս արի, ներս արի, ինչես կանգնել, Ինչես հիմար ժպիտով քարացել, Սա Երևանն է, այստեղ դու տանն ես Ուր քեզ սպասում են դեռ կեսգիշերին Ուր կամ սիրում են, կամ հայհոյում են, Կամ հիշեցնում են անհիշելին: Ներս արի, ներս արի, ինչես կանգնել, Ինչես հիմար ժպիտով քարացել, Սա քո փողոցն է կյանքի դպրոցը Ուր քեզ հիշում են դեռ չեն մոռացել. Ինչ զով գիշեր է, մեկն ինձ հիշել է, Նա ինձ հուշել է անհիշերլին Բայց արդեն ուշ է, հուշը մշուշ է Սերը քնքուշ էր կեսգիշերին…. |
Մարինե Ոսկանյան 